รองเท้าส้นสูงช่วยลดความเสี่ยงข้อเท้าแพลงได้จริงหรือ? นี่คือสิ่งที่การวิจัยกล่าว

ข้อเท้าแพลงเป็นหนึ่งในอาการบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อและกระดูกที่พบบ่อยที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกีฬาเช่นเน็ตบอล บาสเก็ตบอล และฟุตบอล ซึ่งการกระโดด การลงพื้นด้วยเท้าข้างเดียว และการเปลี่ยนทิศทางกะทันหันเป็นส่วนหนึ่งของเกม

ข้อเท้าแพลงอาจทำให้เจ็บปวด ทำให้ร่างกายอ่อนแอ และอาจส่งผลให้เกิดปัญหาข้อเท้าอย่างต่อเนื่อง ที่จริงแล้ว ผู้ที่มีประวัติข้อเท้าแพลงก่อนหน้านี้มีแนวโน้มที่จะแพลงข้อเท้าอีกในอนาคต

การป้องกันเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อลดความเสี่ยงในการแพลง หลายๆ คนมองหารองเท้า "ทรงสูง" ซึ่งส่วนที่อยู่ด้านข้างของรองเท้า (หรือที่เรียกว่า "ส่วนหุ้มข้อ") จะขยายออกไปใกล้กับข้อเท้ามากขึ้น

แต่งานวิจัยบอกว่าอย่างไร? รองเท้าหุ้มข้อสูงช่วยลดความเสี่ยงในการแพลงได้จริงหรือ?

การสวมชุดสูงไม่ได้ช่วยเสมอไป และบางครั้งก็อาจส่งผลเสียได้

มีงานวิจัยจำนวนมากในหัวข้อนี้ แต่การเปิดเผยความจริงนั้นมีความซับซ้อนเนื่องจากความไม่สอดคล้องกันระหว่างการศึกษา นักวิจัยอาจมีวิธีที่แตกต่างกันในการตรวจสอบปัญหา การวัดความสำเร็จของรองเท้า หรือแม้แต่วิธีการที่แตกต่างกันในการกำหนดรองเท้า "ระดับสูง"

ตัวอย่างเช่น รายงานความแตกต่างในเรื่องความสูงของปลอกคอระหว่างรองเท้า "หุ้มข้อสูง" กับ "หุ้มข้อต่ำ" มีมาก โดยอยู่ระหว่าง 4.3 ถึง 8.5 ซม. ในการศึกษาต่างๆ

อย่างไรก็ตาม แนวโน้มในงานวิจัยในปัจจุบันชี้ให้เห็นว่าการป้องกันข้อเท้าจากรองเท้าทรงสูงอาจไม่เพียงพอที่จะลดความเสี่ยงในการแพลงขณะเล่นกีฬาได้อย่างมาก

การออกแบบนี้อาจลดประสิทธิภาพของนักกีฬา และเพิ่มความเสี่ยงต่อข้อเท้าแพลงในบางคน

การวิจัยสนับสนุนแนวคิดที่ว่ารองเท้าหุ้มข้อสูงให้การทรงตัวที่ดีเมื่อแรงภายนอกอาจทำให้ข้อเท้าแพลงเมื่อบุคคลนั้นอยู่กับที่ (เช่น เมื่อบุคคลที่ยืนนิ่งถูกกระแทกจากด้านข้างและเริ่มล้มลง ทำให้เกิดความเครียดที่ข้อเท้า ).

อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่จริงแล้ว งานวิจัยบางชิ้นระบุว่ารองเท้าหุ้มข้อสูงอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อข้อเท้าแพลงในบางกิจกรรม

อาจเป็นเพราะรองเท้าเหล่านี้สามารถเปลี่ยนวิธีใช้กล้ามเนื้อบริเวณข้อเท้าและขาของเราได้

โดยเฉพาะกล้ามเนื้อด้านนอกของขาท่อนล่างอาจเริ่มออกแรงในภายหลังและไม่ทำงานอย่างแรงจนทำให้ข้อเท้าแข็งเมื่อคุณสวมรองเท้าหุ้มข้อสูง (เมื่อเทียบกับรองเท้าหุ้มข้อต่ำ)

เพื่อลดความเสี่ยงจากการแพลงที่ข้อเท้า สิ่งสำคัญคือกล้ามเนื้อขาทั้งสองข้างต้องทำงานร่วมกันในเวลาเดียวกัน

เป็นที่ทราบกันดีว่าการเปิดใช้งานกล้ามเนื้อด้านนอกของขาส่วนล่างที่ล่าช้าและอ่อนลงนั้นมีมากกว่าในผู้ที่มีอาการข้อเท้าไม่มั่นคงเรื้อรัง การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่ารองเท้าทรงสูงอาจไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนที่มีประวัติข้อเท้าแพลง

นอกจากนี้ยังมีหลักฐานบางประการที่สวมรองเท้าหุ้มข้อสูงอาจขัดขวางประสิทธิภาพของกีฬาโดยการลดความสูงของการกระโดดและเพิ่มการส่งผ่านแรงกระแทกไปยังส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย

การได้ขนาดที่พอดี

อุปกรณ์พยุงภายนอก เช่น เทปและเครื่องมือจัดฟัน มีประสิทธิภาพทั้งข้อเท้าที่ไม่ได้รับบาดเจ็บและได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ แต่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดเมื่อใช้ร่วมกับโปรแกรมการออกกำลังกายเชิงป้องกัน

สิ่งสำคัญในการเลือกรองเท้าคือการสวมใส่ได้พอดีและใช้งานได้ดี รองเท้าควรพอดีกับเท้าทั้งในด้านความยาว ความกว้าง และความลึก โดยมีความกว้างเท่ากับนิ้วหัวแม่มือระหว่างปลายนิ้วเท้าที่ยาวที่สุดกับปลายรองเท้า คุณควรมีพื้นที่เพียงพอพาดผ่านอุ้งเท้าเพื่อไม่ให้ดึงแน่นเมื่อยืน

อย่างไรก็ตาม ผู้คนประมาณ 70% สวมรองเท้าที่ไม่พอดีตัว ผู้หญิงและเด็กผู้หญิงมักมีรองเท้าที่แคบเกินไป และผู้ชายที่มีอายุมากกว่ามักสวมรองเท้าที่ยาวเกินไป

รองเท้าที่ไม่เหมาะสมอาจเพิ่มการล้ม ทำให้เกิดโรคข้อเข่าเสื่อมได้มากขึ้น และขัดขวางการทำงานของเท้าตามธรรมชาติในผู้ใหญ่และเด็ก

ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณมีรองเท้าที่เหมาะสมสำหรับงาน รูปทรงต้องเหมาะสมกับฟังก์ชัน

ตัวอย่างเช่น การสวมรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อสูงที่พอดีตัวในระหว่างทำกิจกรรมที่ต้องยืนนิ่งและอยู่กับที่ถือเป็นข้อดี

อย่างไรก็ตาม รองเท้าผ้าใบหุ้มข้อต่ำอาจมีประโยชน์มากกว่าในระหว่างทำกิจกรรมกีฬาที่ต้องหยุด กระโดดบ่อยครั้ง เปลี่ยนทิศทางกะทันหัน หรือสำหรับผู้ที่มีประวัติข้อแพลงที่ข้อเท้า